Moja rozmowa z dr hab. prof. Joanną Hańderek opublikowana w “Vege”

Słodki niedzielny wschód słońca. Nic nie musieć, nigdzie nie iść, stanąć w miejscu, gdy życie pędzi jak szalone. Uczę myśli odpoczynku. 

Dziecko uczy się, że coś jest dobre albo złe. Ta wiedza popycha je do przodu. Dorosły utyka w tęczy szarości.

Mój tata, dobrze po pięćdziesiątce, uczył się pływać. A raczej uczył swojego instruktora słuchać, bo sam mówił dużo za dużo. Nie wstydził się próbować, nie obchodziło go, co pomyślą inni. Mówił: „ty, dziecko, rób swoje i nie oglądaj się na innych.” Mimo, że minęło kilka lat, od kiedy go nie ma, pielęgnuję w sobie odwagę do zaczynania od początku. Od skrawków, które w najmniej spodziewanym momencie układają się w jedną spójną całość. 

Wizyta w Bibliotece Uniwersytetu Warszawskiego: książki oddane, pora na relaks w Ogrodzie. 

Ten wpis miał powstać w moje urodziny szóstego lipca. Tak się składa, że w ten sam dzień zwykła obchodzić swoje urodziny Frida Kahlo (aczkolwiek inny rocznik). 

Choćbyśmy cały świat przemierzyli w poszukiwaniu Piękna, 

Zestawienie kobiece i romantyczne. Czerwona bluzka i lniane białe szorty. Warto wstać wcześnie, żeby mieć kawałek gdańskiej plaży dla siebie! 🙂